Kees werd geboren op 23 mei 1919 te Kaatsheuvel. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, St.Char les (Boxtel) en ’s-Heerenberg, waar hij zich op 30 juni 1945 door de missionariseed verbond aan onze Sociëteit. Op 15 juni 1946 werd hij er priester gewijd.

Later dat jaar, op 24 december 1946, vertrok hij naar het bisdom Mwanza, Tanzania, voor parochiewerk in Kagunguli, op het eiland Ukerewe in het Victoria-meer.

Zijn ooms Martin (+1936 te ‘s-Hertogenbosch) en  Antoon van der Wee (16.09.1943 te Gitega, Burundi) waren hem al voor gegaan als Missionarissen van Afrika.

Al op het klein seminarie maakte men zich zorgen over de gezondheid van Kees, en kreeg hij versterkende bijvoeding. Kees was een harde werker en een volhouder. Een optimist, met een gezond oordeel, hartelijk en steeds bereid een dienst te verlenen.

WEL EN WEE IN AFRIKA

In januari 1948 schreef Kees vanuit Tanzania (dat toen nog Tanganyika Territory heette) heel tevreden te zijn met zijn communiteit en zijn werk. Hij was juist thuis van een ‘safari’ van 10 dagen en wilde direct weer terug. Men was er een meisjesschool aan het bouwen.

Van een gedeelte van de parochie van Kagunguli werd toen een nieuwe parochie opgericht te Itira. Vanaf 1950 leefde en werkte hij samen met een Tanzaniaanse priester. In februari 1953 werd Kees pastoor op Kome-eiland, ook gelegen in het Victoria-meer.

Tijdens zijn verlof in 1957 had hij heel wat werk met het herdrukken van een gebedenboek in de Zinza-taal. Daarna vertrok hij weer naar Afrika om pastoor te worden in Kibara.   

Zijn Regionale Overste schreef dat Kees goed gezien was bij de confraters en dat hij de taal en cultuur nogal goed kende en bleef bestuderen. Het was voor hem echter niet gemakkelijk om besluiten te nemen - en er zich dan ook aan te houden...

In juni 1971 keek hij met tevredenheid terug op 25 jaar priesterschap. Hij zag het feest als een rustdag op een lange helling: “Ge kijkt eventjes om , en dan weer gewoon doorfietsen, tegen de helling op, tegen de wind in en die is er tegenwoordig nogal wat”. Op het eind van dat jaar verhuisde hij weer, dit keer  naar Murutungu ru.

ZIEK NAAR NEDERLAND

Op 11 februari 1978 kwam Kees op een brancard aan op Schiphol en werd per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Het ging om een zware hernia. De operatie en genezing verliepen naar omstandigheden goed en in september was hij weer in Murutunguru.

Sindsdien sliep hij niet alleen op een plank, maar had ook in de auto een plankje in de rug. In september 1984 verhuisde hij weer naar Kibara. Toen in augustus 1986 die parochie overging naar het buurbisdom Musoma overhandigde hij zijn werk aan Tanzaniaanse priesters. Hijzelf verhuisde naar Bukumbi. Onder het parochiewerk viel een missieziekenhuis met 150 bedden en ook een centrum voor melaatsen.

LAATSTE JAREN. ..

Omdat hij toch meer last kreeg van de bloedvaten kwam Kees in septem ber 1989 voor goed terug naar Nederland. Hij vestigde zich in Heythuysen, waar hij nog vele gelukkige jaren mocht doorbrengen en van het leven genoot. In de a vond van vrijdag 24 oktober 2008 overleed Kees in het St. Jans Gasthuis te Weert. Moge hij nu rusten in vrede.

DE PLECHTIGE EUCHARISTIEVIERING

om hem te gedenken en uitgeleide te doen, heeft plaats gehad op WOENSDAG  29 OKTOBER 2008 in de kapel van St. Charles, Op de Bos 2 te Heythuysen. Daarna hebben we hem te ruste gelegd op ons kerkhof aldaar.

Namens de Familie

en de Witte Paters
Jan Mol. M.Afr., Sectoroverste

Modestusstraat 20 – 5101 BP                

Dongen